Τα μεμονωμένα ανευρύσματα των λαγονίων αρτηριών είναι σπάνια, η συχνότητα τους στο γενικό πληθυσμό υπολογίζεται σε 0,03% και αφορούν το 2-7% όλων των ενδοκοιλιακών ανευρυσμάτων. Το 70-80% αυτών εντοπίζονται αποκλειστικά στην κοινή λαγόνιο, το 10-30% στην έσω λαγόνιο, ενώ η έξω λαγόνιος αρτηρία σπάνια προσβάλλεται. Η αναλογία ανδρών-γυναικών είναι 5-16/1 και η συχνότερη ηλικία εμφάνισης είναι 65-75 έτη. Στο 50% των περιπτώσεων είναι αμφοτερόπλευρα. Συνήθως είναι ασυμπτωματικά, όταν δε εκδηλώσουν συμπτώματα αυτά σχετίζονται με φαινόμενα τοπικής πίεσης, και επιπλέον μπορούν να επιπλακούν με θρομβοεμβολικά επεισόδια ή ρήξη. Η τελευταία μάλιστα, που είναι και η πιο σοβαρή επιπλοκή, δεν είναι σπάνια και συμβαίνει σε ποσοστό 5-9% στην πενταετία για ανευρύσματα διαμέτρου 3-4 εκ., ενώ για μεγαλύτερα των 4 εκ. 10-70%. Η θνητότητα από τη ρήξη είναι 25-57%.
Η αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων περιλαμβάνει την εκτομή τους και την παράθεση συνθετικού μοσχεύματος για εκείνα που η διάμετρός τους υπερβαίνει τα 3 εκ.. Η θνητότητα που συνοδεύει την κλασσική εκλεκτική επέμβαση είναι υψηλότερη από την αντίστοιχη για τα ανευρύσματα κοιλιακής αορτής και υπολογίζεται σε 5-11%, ενώ η θνητότητα της επείγουσας επέμβασης μετά από ρήξη ανέρχεται σε 40-50%. Τα τελευταία 15 χρόνια εξελίχτηκε ένας εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης των μεμονωμένων ανευρυσμάτων των λαγονίων αρτηριών που έγκειται στον αποκλεισμό τους με την παράθεση επενδυμένου ενδοαυλικού νάρθηκα (covered endoprothesis), εξορμώμενος από την αποκτηθείσα εμπειρία από την ενδοαυλική αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής, μέθοδος που ξεκίνησε το 1991 από τον Parodi. Βασική προϋπόθεση στην ενδοαυλική αντιμετώπιση του ανευρύσματος είναι η ύπαρξη επαρκούς μήκους αυχένα κατά το κεντρικό και περιφερικό άκρο του ανευρύσματος ώστε να συγκρατηθεί ο ενδοαυλικός νάρθηκας στο αρτηριακό τοίχωμα. Όταν ο κεντρικός αυχένας είναι κοντός, η κεντρική στήριξη είναι επισφαλής και αντενδείκνυται η χρήση της μεθόδου αυτής. Εναλλακτικά μπορεί να τοποθετηθεί διχαλωτή αορτολαγόνια ενδοπρόθεση ή αορτομονολαγόνια με παράλληλη εξωανατομική μηρομηριαία παράκαμψη. Σε μερικές περιπτώσεις επιχειρείται η τοποθέτηση κωνικής ενδοπρόθεσης κατασκευασμένης από μεταλλικό σκελετό από nitinol και επενδυμένου με PTFE, που να διαθέτει ένα ελεύθερο κεντρικό πλέγμα εκπτυσσόμενο στη τελική μοίρα της κοιλιακής αορτής, το οποίο θα εξασφαλίζει κεντρική στήριξη (Endofit, LeMaitre Vascular).